เล่ม ๑.พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้า๑๗๐
พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
|
[อานิสงส์แห่งการเรียนพระวินัย ๕ ข้อ]
|
| เพราะฉะนั้น เพื่อให้พระวินัยตั้งมั่น อันภิกษุผู้กำหนดรู้อานิสงส์แห่ง |
| วินัยปริยัติ (การเรียนพระวินัย) ใคร่ต่อการศึกษา ก็ควรเรียนพระวินัย. |
| ในอธิการว่าด้วยการพรรณนานิทานนั้น มีอานิสงส์แห่งวินัยปริยัติ (การเรียน |
| พระวินัย) ดังต่อไปนี้ : - |
| จริงอยู่ บุคคลผู้ฉลาดในวินัยปริยัติ ย่อมเป็นผู้ตั้งอยู่ในฐานเป็น |
| มารดาบิดาของเหล่ากุลบุตร ผู้ได้ศรัทธาในพระศาสนา เพราะว่า บรรพชา |
| อุปสมบท ข้อปฏิบัติวัตรใหญ่น้อย ความเป็นผู้ฉลาดในอาจาระและโคจร |
| ของกุลบุตรเหล่านั้น เนื่องด้วยความฉลาดในวินัยปริยัตินั้น. |
| อีกประการหนึ่ง เพราะอาศัยวินัยปริยัติ กองศีลของตน ย่อมเป็น |
| ของอันบุคคลนั้น คุ้มครองรักษาดีแล้ว ย่อมเป็นที่พึ่งพิงของเหล่ากุลบุตร |
| ผู้ถูกความสงสัยครอบงำ ย่อมกล้าพูดในท่ามกลางสงฆ์ ย่อมข่มขี่พวกข้าศึกได้ |
| ด้วยดี โดยสหธรรม ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติ เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม |
| เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ |
| ๕ เหล่านี้ (มีอยู่) ในบุคคลผู้ทรงพระวินัย คือ : - |
| (๑) กองศีลของตน ย่อมเป็นของอันบุคคลนั้น คุ้มครองรักษาไว้ |
| ดีแล้ว |
| (๒) ย่อมเป็นที่พึ่งพิงของเหล่ากุลบุตร ผู้ถูกความสงสัยครอบงำ |
| (๓) ย่อมเป็นผู้กล้าพูดในท่ามกลางสงฆ์ |
| (๔) ย่อมข่มขี่พวกข้าศึกได้ด้วยดี โดยสหธรรม |
| (๕) ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติ เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม.* |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น