พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
ว่าด้วยสัปบุรุษเกิดมาเพื่อประโยชน์สุขแก่ชนมาก
เล่ม๓๖.พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ หน้า๙๕
๒. สัปปุริสสูตร
|
ว่าด้วยสัปบุรุษเกิดมาเพื่อประโยชน์สุขแก่ชนมาก
|
[๔๒] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปบุรุษเมื่อเกิดในสกุล ย่อมเกิดมาเพื่อ |
ประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่ชนเป็นอันมาก คือ แก่มารดาบิดา |
แก่บุตรภริยา แก่ทาส กรรมกร คนรับใช้ แก่มิตรสหาย แก่สมณพราหมณ์ |
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนมหาเมฆ ยังข้าวกล้าทั้งปวงให้งอกงาม |
โภคทรัพย์ ๕ ประการนี้ โภคทรัพย์เจริญขึ้น อริยสาวกนั้นย่อมมีความคิด |
อย่างนี้ว่า เราถือเอาประโยชน์แต่โภคทรัพย์นี้แล้ว และโภคทรัพย์ของเราก็ |
เจริญขึ้น อริยสาวกนั้นย่อมไม่มีความเดือดร้อน อริยสาวกย่อมไม่มีความ |
เดือดร้อนด้วยเหตุทั้ง ๒ ประการฉะนี้แล. |
นรชนเมื่อคำนึงถึงเหตุนี้ว่า เราได้ |
ใช้จ่ายโภคทรัพย์เลี้ยงตนแล้ว ได้ใช้จ่าย |
โภคทรัพย์เลี้ยงคนที่ควรเลี้ยงแล้ว ได้ผ่าน |
พ้นภัยที่เกิดขึ้นแล้ว ได้ให้ทักษิณาอันมี |
ผลสูงเลิศแล้ว ได้ทำพลี ๕ ประการแล้ว |
และได้บำรุงท่านผู้มีศีล สำรวมอินทรีย์ |
ประพฤติพรหมจรรย์แล้ว บัณฑิตผู้อยู่ |
ครองเรือน พึงปรารถนาโภคทรัพย์ เพื่อ |
ประโยชน์ใด ประโยชน์นั้น เราก็ได้บรรลุ |
แล้ว เราได้ทำสิ่งที่ไม่ต้องเดือดร้อนแล้ว |
ดังนี้ ชื่อว่าเป็นผู้ดำรงอยู่ในธรรมของพระ- |
อริยะ บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญเขา |
ในโลกนี้ เมื่อเขาละจากโลกนี้ไปแล้ว |
ย่อมบันเทิงใจในสวรรค์. |
จบอาทิยสูตรที่ ๑ |
ชื่อว่าย่อมมีมาเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่ชนเป็นอันมาก |
ฉันใด สัปบุรุษเมื่อเกิดในสกุล ย่อมเกิดมาเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อ |
ความสุข แก่ชนเป็นอันมาก คือ แก่มารดาบิดา แก่บุตรภริยา แก่ทาส |
กรรมกร คนรับใช้ แก่มิตรสหาย แก่สมณพราหมณ์ ฉันนั้นเหมือนกัน. |
สัปบุรุษผู้ครอบครองโภคทรัพย์ |
เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก |
เทวดาย่อมรักษาเขาผู้อันธรรมคุ้มครอง |
เป็นพหูสูต สมบูรณ์ด้วยศีลและความ |
ประพฤติ เกียรติย่อมไม่ละเขาผู้ตั้งอยู่ใน |
ธรรม ใครจะสามารถติเตียนเขาผู้ตั้งอยู่ |
ในธรรม สมบูรณ์ด้วยศีล มีวาจาสัจ มีหิริ |
ในใจ เปรียบเสมือนแห่งทองชมพูนุท แม้ |
เทวดาก็ชม แม้พรหมก็สรรเสริญเขา. |
จบสัปปุริสสูตรที่ ๒ |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น